خدایا بی دلیل و با دلیل دوستت دارم

آخر دوست داشتنت دل می خواهد نه دلیل

دل اگر گاهی کم آورد با بودنت دلیلم باش

تو که باشی کافیست، تو فقط باش

دلتنگی

عین آتش زیر خاکستر است

گاهی فکر می کنی تمام شده

اما یک دفعه

همه ات را آتش می زند . . . . .

یک ساعت که آفتاب بتابد، خاطره ی آن همه شبهای بارانی

از یاد می رود

این است حکایت ما آدمها:

فراموشی...

فراموشی...

خداوندا دید من محدود است و دید تو وسیع ،و دلم پر از آشوب ،

مشیت را آن قرار ده که مصلحت است .

و به من قدرت ده تا راضی باشم به رضای تو و تسلیم به اراده ات.

خدایا تو می دانی آنچه را که من نمی دانم

در دانستن تو آرامشی است و در ندانستن من تلاطمها

تو خود با آرامشت تلاطمم را آرام ساز ...

خدایا از تو ثبات حال می خواهم

تا نتیجه اش شود ثبات قدم!

خدایا! تو را غریب دیدم و غریبانه غریبت شدم،

تو را بخشنده پنداشتم و گنه کار شدم،

تو را وفادار دیدم و هر جا که رفتم بازگشتم،

تو را گرم دیدم و در سردترین لحظه ها به سراغت آمدم،

تو مرا چه دیدی که وفادار ماندی؟؟؟

خـــدایــا بفـهمـان کـــه بــی تـو چــه مـی شـوم.....

امــا نشـانـم نــده.......

خــدایــا به من هم بفهمان و هم نشانم بده که بـا تـو

چــه خــواهــم شــد.......

پای سیب به علت طعم خوب سیب ودارچین بسیار خوشمزه است و می تونین توی

مهمونی هاتون از مهمون های عزیزتون پذیرایی کنین.درست کردنش هم زحمت

زیادی نداره .

آرامش به معنای آن نیست که صدایی نباشد، مشکلی وجود نداشته

باشد، کار سختی پیش رو نباشد.

آرامش یعنی در میان دغدغه ها، صدا ها، مشکلات و کار سخت،

دلی آرام وجود داشته باشد و بتوانی آرامشت را تقدیم کنی به

عزیزانت و آنانی که دوستشان داری ...

آرام باش و طوری بخند که حتی تقدیر شکستش را بپذیرد،

چنان عشق بورز ...

که حتی تنفر راهش را بگیرد و برود ...

و طوری خوب زندگی کن ...

که حتی مرگ از تماشای زندگیت سیر نشود ...!

این زندگی نیست که می گذرد ما هستیم که رهگذریم ...

پس با هر طلوع و غروب لبخند بزن مهربان باش و محبت کن ...

می دانی ..!!

روزها بالاخره به شب می رسند.

تا رسیدن شب از گذشت روزت راضی باش دوست من ..

کلامی از شیخ بهایی:

آدمی اگر پیامبر هم باشد از زبان مردم آسوده نیست، زیرا:

اگر بسیار کار کند، می گویند احمق است !

اگر کم کار کند، می گویند تنبل است !

اگر بخشش کند، می گویند افراط می کند !

اگر جمع گرا باشد، می گویند بخیل است !

اگر ساکت و خاموش باشد، می گویند لال است !

اگر زبان آوری کند، می گویند وراج و پر گوست !

اگر روزه برآرد و شبها نماز بخواند، می گویند ریا کار است !

و اگر نکند، می گویند کافر است و بی دین !

لذا نباید بر حمد و ثنای مردم اعتنا کرد

و جز از خداوند نباید از کسی ترسید.

پس آنچه باشید که دوست دارید.

شاد باشید، مهم نیست این شادی چگونه قضاوت شود

گاهي مي توانيم براي كسي كه دوستش داريم چند سطر

سكوت يادگار بگذاريم !

تا هروقت دلتنگـــــمان شد آنرا هر طوري كه خواست براي

خودمـــــعنا كند . . .

گشاده دست باش ،جاری باش ،کمک کن (مثل رود)

باشفقت و مهربان باش (مثل خورشید)

 اگرکسی اشتباه کردآن رابه پوشان (مثل شب)

وقتی عصبانی شدی خاموش باش (مثل مرگ)

متواضع باش و کبر نداشته باش (مثل خاک)

بخشش و عفو داشته باش (مثل دریا )

اگرمی خواهی دیگران خوب باشند خودت خوب باش(مثل آینه )

نیست رنگی که بگوید با من

اندکی صبر ، سحر نزدیک است:

هر دم این بانگ برآرم از دل:

وای، این شب چقدر تاریک است!

خنده ای کو که به دل انگیزم؟

قطره ای کو که به دریا ریزم؟

صخره ای کو که بدان آویزم؟

برای انسانهای بزرگ بن بست وجود ندارد

چون بر این باورند که:

یا راهی خواهم یافت ...

یا راهی خواهم ساخت....

هر چه کمتر شود فروغ حیات

رنج را جانگدازتر بینی

سوی مغرب چو رو کند خورشید

سایه ها را درازتر بینی . . .

‌زندگی کوچه سبزی است میان دل دشت
که در آن عشق مهم است و گذشت
زندگی بوسه تلخی است روی لب گل
که زترس چیدن می دهد بر بلبل
زندگی رهرویی از خاطره هاست
که در آن عمق وجودت پیداست
زندگی راه درازیست با مقصد دور
که سرانجام رود لانه گور
زندگی ریل عبور از دنیاست
زندگی پرده ای بر ظاهر هاست
زندگی قطره اشکیست در چشم غریب
زندگی کوه بلندیست با راه عجیب
زندگی مزرعه خوبی هاست
زندگی راه رسیدن به خداست…

گذشته های دورراخواهم بخشید!

زیرا آنان همچون کفشهای دوران کودکیم

نه تنهابرایم کوچکند،بلکه با آنها ازبرداشتن گامهای

بلندنیزناتوانم!!!