می گویند با هر کس باید مثل خودش رفتار کرد !
شما گوش نکنید ، چون اگر چنین بود از منش و شخصیت

هیچ کس چیزی باقی نمی ماند !هرکس هر چه به سرت

آورد فقط خودت باش...
نگذار برخورد نادرست آدمها ، اصالت و طبیعت تو را خدشه دار

کند.اگر جواب هر جفایی ، بدی بود که داستان زندگی ما خالی

از آدم های خوب می شد !
اگر نمی توانی آدم خوبی برای زندگی کسی باشی...
اگر برای یاد دادن همان خوبی هایی که خودت بلدی ، ناتوان

هستی اگر خوبی کردی و بدی دیدی...کنار بکش!!! .... اما بد

نشو....این تنها کاریست که از دستت بر می آید...
تو آدم خوبی برای زندگی خودت باش..
وبا وجدانت آسوده بخواب.

سکوت نکن …

زمزمه کن گاهی !

قدم بزن در کوچه های زندگی …

و گاهی آرام پرواز کن …

این آبی بیکران مال تو نباشد …

مال کیست ؟

خود را به خدا بسپار، وقتی که دلت تنگ است
وقتی که صداقتها ، آلوده به صد رنگ است

خود را به خدا بسپار، چون اوست که بی رنگ است
چون وادی عشق است او، چون دور ز نیرنگ است

خود را به خدا بسپار ، آن لحظه که تنهایی
آن لحظه که دل دارد ،از تو طلب یاری

خود را به خدا بسپار ، همراه سراسر اوست
دیگر تو چه می خواهی ؟! بهر طلبت از دوست

خود را به خدا بسپار، آن لحظه که گریانی
آن لحظه که از غمها ، بی تابی و حیرانی

خود را به خدا بسپار، چون اوست نوازشگر
چون ناز تو می خواهد ، او را ز درون بنگر

خود را به خدا بسپار ، وقتی که تنت سرد است
وقتی که دل از دنیا ، آمیخته ی درد است

خوشبختی یعنی

واقف بودن به اینکه هرچه داریم از رحمت خداست

وهرچه نداریم ازحکمت خدا

احساس خوشبختی یعنی همین!

خوشبختی رسیدن به خواسته ها نیست،بلکه لذت بردن از

داشته هاست.

هر نفسم در تکاپو است تا به این گنج ابدی ایمان بیاورم:

جهان هر کس به وسعت فکر اوست...

به خداوند اعتماد کن...
گاهی بهترین ها را بعد از
تلخترین تجربه ها به تو می دهد تا
قدر زیباترین چیزهایی که بدست آورده ای بدانی...
آرزوهایت را صدا بزن....
خوشبختی نزدیکت است...
مهربانی را به قلبت بسپار و
قلبت را به خدا......

کتاب زندگیتان را فقط بر روی اندکی بگشایید،چون دراین دنیا افراد

بسیاراندکی هستند که درک فصلها برایشان اهمیت دارد .مابقی

فقط کنجکاوند که بدانند.

آنگاه که غرور کسی را له می کنی،

آنگاه که کاخ آرزوهای کسی را ویران می کنی،

 آنگاه که شمع امید کسی را خاموش می کنی،

آنگاه که بنده ای را نادیده می انگاری،

 آنگاه که حتی گوشت را می بندی

 تا صدای خرد شدن غرورش را نشنوی،

آنگاه که خدا را می بینی و بنده خدا را نادیده می گیری ،

 می خواهم بدانم،

 دستانت را بسوی کدام آسمان دراز می کنی

تا برای خوشبختی خودت دعا کنی؟

در درد ها دوست را خبر نكردن خود يك عشق ورزيدن است.تقيه ي

درد,زيباترين نمايش ايمان است.به محبت خلوصي مي بخشد كه

سخت شيرين است.رنج تلخ است,اماهنگامي كه تنها مي كشيم,تا

دوست را به ياري نخوانيم,براي او كاري مي كنيم و اين خود دل را

شكيبا مي كند,طعم توفيقي مي چشاند.