خدایا در من کسی هست که
 فریاد می زند تورا
ولی صدایش در انبوه

صداها گم شده است
خدایا به فریادش برس
ای فریادرس درماندگان

خلوت نشین خاطر دیوانه ی منی
افسونگری و گرمی افسانه ی منی

بودیم با تو همسفر عشق سالها
ای آشنا نگاه که بیگانه منی

هر چند شمع بزم کسانی ولی هنوز
آتش فروز خرمن پروانه منی

چون موج سر به صخره ی غم کوفتم ز درد
دور از تو ای که گوهر یک دانه منی

خالی مباد ساغر نازت که جاودان
شورافکنی و ساقی میخانه منی

چیزهای خوب به سراغ کسانی می روند که باور دارند، چیزهای بهتر

به سراغ کسانی می روند که صبر می کنند، و بهترین چیزها به

سراغ کسانی می روند که تلاش می کنند و هیچ گاه تسلیم

نمی شوند!

الماس حاصل فشارهای سخت است، اگر در خودتان لیاقت الماس

شدن می بینید، از فشارهای سخت نترسید...

ُ

از صدای گذر آب چنان فهمیدم
تندتر از آب روان، عمر گران می گذرد
زندگی را نفسی ، ارزش غم خوردن نیست
آنقدر سیر بخند ، که ندانی غم چیست

به حباب نگران لب یک رود ، قسم

و به کوتاهی آن لحظه شادی که گذشت

غصه هم ، خواهد رفت

آن چنانی که فقط ،خاطره ای خواهد ماند

لحظه ها عریانند

به تن لحظه خود ، جامه اندوه مپوشان هرگز

نه تو می مانی

نه اندوه

به سه چيز هرگز نمي رسيد :

بستن دهان مردم

جبران همه ى شكست ها

رسيدن به همه آرزوها

سه چيز حتما به تو مي رسد :

مرگ

نتيجه عملت

رزق و روزى

سعی کن آنقدر کامل باشی

که بزرگترین تنبیه تو

برای دیگران

گرفتن خودت از آنها باشد!

زندگي رويش يک حادثه نيست
زندگي رهگذر تجربه هاست
تکه ابريست به پهناي غروب
آسمانيست به زيبايي مهر
بارگاهيست ز دربار حضور
زندگاني چون گل نسترن است
بايد از چشمه جان آبش داد
زندگي صحنه جولانگاه ماست
خوب و بد بودن آن
عملي از من وماست
پس بيا تا بفشانيم همه
بذر خوبي و صفا
و بگوييم به دوست :
معني مهر و حقيقت چه نکوست

روز بگذشته خیالست که از نو آید

فرصت رفته محالست که از سر گردد

زندگی جز نفسی نیست، غنیمت شمرش

نیست امید که همواره نفس بر گردد

لحظه ها می گذرد

آنچه بگذشت، نمی آید باز

قصه ای هست که هرگز دیگر

نتواند شد آغاز...

خوشبختی همین در کنار هم بودنهاست

همین دوست داشتن هاست

” خوشبختی “

همین لحظه های ماست

همین ثانیه هایی ست

که در شتاب زندگی گمشان کردیم و چقدر دیر می فهمیم

که زندگی همین روزهاییست که منتظر گذشتنش هســتیم.