حضرت علی (ع):

هر نفسم در تکاپو است تا به این گنج ابدی ایمان بیاورم؛جهان

هر کس به وسعت فکر اوست.

انسان موفق کسی است که با آجرهایی که به سمت او پرتاب

می شود بنایی محکم بسازد.

خانه دوست كجاست؟

در فلق بود كه پرسيد سوار

آسمان مكثي كرد

رهگذر شاخه نوري كه به لب داشت

به تاريكي شن ها بخشيد و به انگشت

نشان داد سپيداري و گفت

نرسيده به درخت

كوچه باغي است كه از خواب خدا

سبزتر است

و در آن عشق به اندازه پرهاي صداقت آبي است

مي روي تا ته آن كوچه

كه از پشت بلوغ سر به در مي آرد

پس به سمت گل تنهايي مي پيچي

دو قدم مانده به گل      

پاي فواره جاويد اساطير زمين مي ماني

و تو را ترسي شفاف فرا مي گيرد

در صمیمیت سیال فضا، خش‌خشی می‌شنوی:

كودكي مي بيني

رفته از كاج بلندي بالا

جوجه بردارد از لانه نور

و از او مي پرسي

خانه دوست كجاست؟

هیچ گاه نومید نشو ؛اگر همه درها هم به رویت بسته شوند

سرانجام او کوره راهی مخفی را که از چشم همه پنهان مانده،

به رویت باز می کند...حتی اگر هم اکنون قادر به دیدنش نباشی!

بدان که در پس گذرگاه های دشوار، باغی پرنور و زیبا قرار دارد…

شکر کن ...پس از رسیدن به خواسته ات شکر کردن آسان است!

بنده آن است که حتی وقتی خواسته اش محقق نشده،شکر بگوید.

امام علی علیه السلام :

ارزش هر انساني به قدر همّت اوست، و شجاعت و توان هرشخصي

به مقدار گذشت و احسان اوست، و درستكاري و صداقت او به قدر

جوانمردي اوست، و پاكدامني و عفّت هرفرد به اندازه غيرت او خواهد

بود.

ارزش هرلحظه از زندگی حقیقتاً بی‌قیمت است. همه ما از مهلتی

که داریم ناآگاهیم ولی طبع انسان این است که آنرا درنظر نمی‌آورد.

فرصت و لذت زندگی با کیفیت در زمان حال را نباید از دست داد. شاید

فردا که سهل است شایداصلاً لحظه دیگری در کار نباشد.و امروزکه

زاد روز من است مثل هر سال باخودم عهد می بندم خودم باشم  و

مثل هر سال به پای عهد خود خواهم ماند.من هر طوری هم که

باشم دیگران باید مرا همانطور که هستم بپذیرند نه آنطور که خود

دوست دارند.این زندگی حق من است پس تا زنده ام وتا نفس

می کشم آنطور که شایسته من است زندگی خواهم کرد...

روزی که به دنیا آمدی هرگز نمی دانستی زمانی خواهد رسید که

آرامش بخش روح و روان کسی می شوی که با تو دنیا برایش زیباتر

است .بهانه ی آرامشم پدر عزیزتراز جانم تولدت مبارک...

در مقابل سختی ها
همچون جزیره ای باش
که دریا هم با آن عظمت وبزرگی
نمی تواند سر آن رازیر آب کند..َ.

هر چیزی کمش داروست،متوسطش غذاست،و زیادش سم

است؛حتی محبت کردن...!

هیچ وقت با کسی بیشتر از جنبه اش رفاقت نکن،درد دل نکن،

شوخی نکن"حرمت ها شکسته می شود"

هیچ وقت با کسی بیشتر از جنبه اش خوبی نکن، محبت نکن،

لطف نکن"تبدیل به وظیفه می شود"

هیچ وقت با کسی بیشتر از جنبه اش خوبی نخواه،کمک نگیر،

انتظار نداشته باش"تبدیل به منت می شود"

هنر بزرگ، هنر فاصله‌هاست
انسان، زیادی نزدیک باشد می‌سوزد، زیادی دور، یخ می‌زند
باید نقطه‌ی درست را پیدا کرد و در آن ماند . . .

گفت: از دوست چه خواهی که تو را شاد کند؟

گفتم از دوست همین بس که زما یاد کند...

درود بر انسان های خوب آنانکه در اندیشه دیگران تصویر زیبا

می نگارند....

تا آنجا که یادشان زیبا و خاطرشان همواره در دل خواهد ماند.