چون خورشید باش ...

گرم،مهربان و  تابنده...
نور افشانی کن ،

بر همه چیز و همه کس...
حتی اگر هیچکس
سپاسگزارت نباشد ...!!!

آدمی هر آنچه که می دهد باز پس می گیرد.پندار، گفتار و کردار

انسان دیر یا زود با دقتی حیرت انگیز به خود او باز می گردد.

آن چنان گرم است بازار مکافات عمل    

دیده گربینا بود هر روز روز محشر است

در طی بعضی طوفان های زندگی کم کم یاد می گیری که
نباید توقعی داشته باشی ، مگر از خودت
متوجه می شوی بعضی را " هرچند نزدیک " نباید باور کرد …
می فهمی بعضی را " هرچند صمیمی " نباید حساب کرد …
می فهمی بعضی را " هرچند آشنا " نمی توان شناخت …
چرا که گاهی انسان ها
از آنچه دوست داشتند باشند سخن می گویند، نه از آنچه هستند !!!!
و این اصـلا تلخ نیست ،شکست نیست ،
" آگاه شدن " نام دارد ؛
ممکن است در حین آگاه شدن درد بکشی …
این آگاهی دردناک است
اما … تلخ هرگز …

خدایا در من کسی هست که
 فریاد می زند تورا
ولی صدایش در انبوه

صداها گم شده است
خدایا به فریادش برس
ای فریادرس درماندگان

خلوت نشین خاطر دیوانه ی منی
افسونگری و گرمی افسانه ی منی

بودیم با تو همسفر عشق سالها
ای آشنا نگاه که بیگانه منی

هر چند شمع بزم کسانی ولی هنوز
آتش فروز خرمن پروانه منی

چون موج سر به صخره ی غم کوفتم ز درد
دور از تو ای که گوهر یک دانه منی

خالی مباد ساغر نازت که جاودان
شورافکنی و ساقی میخانه منی

چیزهای خوب به سراغ کسانی می روند که باور دارند، چیزهای بهتر

به سراغ کسانی می روند که صبر می کنند، و بهترین چیزها به

سراغ کسانی می روند که تلاش می کنند و هیچ گاه تسلیم

نمی شوند!

الماس حاصل فشارهای سخت است، اگر در خودتان لیاقت الماس

شدن می بینید، از فشارهای سخت نترسید...

ُ

از صدای گذر آب چنان فهمیدم
تندتر از آب روان، عمر گران می گذرد
زندگی را نفسی ، ارزش غم خوردن نیست
آنقدر سیر بخند ، که ندانی غم چیست

به حباب نگران لب یک رود ، قسم

و به کوتاهی آن لحظه شادی که گذشت

غصه هم ، خواهد رفت

آن چنانی که فقط ،خاطره ای خواهد ماند

لحظه ها عریانند

به تن لحظه خود ، جامه اندوه مپوشان هرگز

نه تو می مانی

نه اندوه

به سه چيز هرگز نمي رسيد :

بستن دهان مردم

جبران همه ى شكست ها

رسيدن به همه آرزوها

سه چيز حتما به تو مي رسد :

مرگ

نتيجه عملت

رزق و روزى

سعی کن آنقدر کامل باشی

که بزرگترین تنبیه تو

برای دیگران

گرفتن خودت از آنها باشد!

زندگي رويش يک حادثه نيست
زندگي رهگذر تجربه هاست
تکه ابريست به پهناي غروب
آسمانيست به زيبايي مهر
بارگاهيست ز دربار حضور
زندگاني چون گل نسترن است
بايد از چشمه جان آبش داد
زندگي صحنه جولانگاه ماست
خوب و بد بودن آن
عملي از من وماست
پس بيا تا بفشانيم همه
بذر خوبي و صفا
و بگوييم به دوست :
معني مهر و حقيقت چه نکوست

روز بگذشته خیالست که از نو آید

فرصت رفته محالست که از سر گردد

زندگی جز نفسی نیست، غنیمت شمرش

نیست امید که همواره نفس بر گردد

لحظه ها می گذرد

آنچه بگذشت، نمی آید باز

قصه ای هست که هرگز دیگر

نتواند شد آغاز...

خوشبختی همین در کنار هم بودنهاست

همین دوست داشتن هاست

” خوشبختی “

همین لحظه های ماست

همین ثانیه هایی ست

که در شتاب زندگی گمشان کردیم و چقدر دیر می فهمیم

که زندگی همین روزهاییست که منتظر گذشتنش هســتیم.

از بین اشکالِ هندسی ؛
دایره ها دوست داشتنی ترند ...
کاش همه ی آدم ها دایره بودند ...
دایره ای که ؛
نه گوشه ای دارد برایِ زخم زدن ،
نه مارپیچی برای دور زدن ،
و نه زاویه ای برای بد دیدن ...
دایره اصلاً پیچیده نیست ...
کاش آدم ها مثل دایره ساده بودند
و شناختنشان اینقدر سخت نبود !

مرگ در قاموس ما از بی وفایی بهتر است

در قفس با دوست مردن از رهایی بهتر است

قصه ی فرهاد دنیا را گرفت ای پادشاه

دل به دست آوردن از کشور گشایی بهتر است

تشنگانِ مِهر محتاج ترحم نیستند

کوشش بیهوده در عشق از گدایی بهتر است

باشد ای عقل معاش اندیش، با معنای عشق -

آشنایم کن ولی نا آشنایی بهتر است

فهم این رندی برای اهل معنا سخت نیست

دلبری خوب است، اما دلربایی بهتر است

هر کسی را تاب دیدار سر زلف تو نیست

اینکه در آیینه گیسو می گشایی بهتر است

کاش دست دوستی هرگز نمی دادی به من

« آرزوی وصل » از « بیم جدایی » بهتر است

در جامعه ای که ارزش زن به زیبایی است,وارزش مرد به دارایی

است,دنبال انسانیت و اندیشه نگرد....

آدمی گاهی به نقطه ای می رسد که دیگر درد ندارد،

اندوه ندارد هول ندارد، هراس ندارد. (نمی دانم تجربه کرده اید یا نه...)

وقتی آدمی به این نقطه می رسد دست از دار و ندارِ دنیا می شوید

رُخ به رُخ دوزخِ بی دلیل می ایستد،

می گوید: از این همه سایهْ سارِ خُنَک من هم سهمی دارم،

من هم انسانم؛ مرا نه از خاک و نه از آتش مرا نه از درد و نه از دروغ

مرا نه از ناروا و نه از نومیدی

مرا از پیروزی بی امان زندگی آفریده اند

و این نقطه ؛همان نقطه موعود است

نقطه ای که سرآغاز هزاران خط روشن است!